Snowboarders zijn niet weg te denken van de piste. En het gros van de kinderen verkiest tegenwoordig een snowboard boven een stel ski’s. Maar dit was lang niet altijd zo. Wij kunnen het ons vandaag de dag niet voorstellen, maar wist je dat snowboarden zelfs een tijdje verboden was? Sinds die tijd is er gelukkig enorm veel veranderd. Lees wat er vanaf het ontstaan van deze sport is gebeurd.
Ode aan de ‘snurfers’
Amerikaanse beach boys vonden een board op de piste al langer een goed idee, maar pas vanaf 1965 is deze hype echt bekend geworden. Rond deze tijd zijn de eerste boards (toen nog snurfers) voor de snowboarders ontstaan. Deze naam komt door de combinatie ‘snow’ en ‘surfen’. De populariteit van deze nieuwe trend steeg, maar het snurfen was een activiteit waar vrijwel alle skiërs op neerkeken.
Eerlijk is eerlijk: de tegenstanders van deze nieuwe rage hadden een punt. De afkeer kwam vooral omdat de boarden er toendertijd anders uitzagen dan nu. Doordat de inspiratie van de snurfers voornamelijk aan het strand te danken hadden, werden de snowboards met vinnen ontworpen. Dit maakte het sturen en het remmen vrij lastig – dingen die op een piste nogal belangrijk zijn. Daarom was het gros van alle skigebieden in de Verenigde Staten het erover eens om wintersporters met een snowboard niet in de lift te laten plaatsnemen. Zo konden ze niet op de pistes komen en bleef iedereen een hoop ellende bespaard. Het onderstaande filmpje spreekt boekdelen over de mening van toendertijd.
Haters gonna hate
Maar de snurfers hielden vol. Ze liepen de berg op om hun afdalingen op de snowboards te maken. Dit was een riskante onderneming, aangezien medewerkers van de skigebieden op de piste patrouilleerden. Als je werd ontdekt, moest je het skigebied verlaten en kreeg je een boete aan je broek. Uit angst voor conflicten met het skigebied bleven veel snurfers uit de buurt van de pistes. Ze zochten leuke afdalingen met verse, diepe sneeuw waar ze ongestoord hun skills konden oefenen. Mede daarom waren de eerste snurfboards voor off-piste afdalingen gebouwd. Langzaam werden op verschillende plekken in het land communities in het leven geroepen door fanaten van de onbekende sport. Deze groepen organiseerden eigen wedstrijden en de introduceerden hun way of life aan de ski-wereld.
Betere tijden
Rond 1975 zag het er allemaal iets beter uit voor de snurfers. Ze werden toegelaten in de skiliften en de populariteit groeide. Ook de Europeanen kregen lucht van deze nieuwerwetse sport. De enige manier om aan deze boards te komen was een dure import vanuit de Verenigde Staten. Vanaf de jaren 80 werden de eerste snowboards in Europa geproduceerd. Dit maakte de sport een stuk toegankelijker. En toen het snowboarden wereldwijd bekend werd kwam ook de concurrentie op. Grote merken probeerden de stugge houten boards flexibeler te maken en ook werd er hard gewerkt aan de bindingen. Begin jaren 90 kwamen de eerste high-back bindings zoals we die vandaag de dag nog kennen. Hiermee stond de snowboarder een stuk stabieler op z’n board.
Olympische sport
In 1998 kwam de kroon op de snowboardgeschiedenis: de eerste wedstrijden op de Olympisch Spelen. Op de onderdelen reuzenslalom en halfpipe mochten de voormalige snurfers hun krachten meten. Er worden over de hele wereld meer en meer kampioenschappen georganiseerd. De freestylers en freeriders zorgden ervoor dat het snowboarden vanaf deze tijd als een hippe sport werd gezien.
Eind goed, al goed. Relatief gezien zijn er nog steeds meer mensen die de ski’s boven het snowboard verkiezen. Maar gelukkig zijn de snowboarders inmiddels meer dan welkom in de skigebieden. Ben jij een snurfer of een skiër?